Ён не проста пісьменнік, а летапісец жыцця, уважлівы назіральнік, які ўмеў разглядзець у будзённым кругавароце чалавечыя драмы, радасці і надзеі. Гамолка пісаў пра нас, беларусаў, пра нашу зямлю, таму яго творы такія блізкія і зразумелыя чытачу.
Нарадзіўся пісьменнік 11 сакавіка 1922 года ў вёсцы Брынёў Петрыкаўскага раёна. Гэтая зямля, прасякнутая гісторыяй і народнымі традыцыямі, стала невычэрпнай крыніцай натхнення для будучага пісьменніка. Вясковае жыццё з яго звычайнымі радасцямі і клопатамі назаўсёды засталося ў сэрцы і знайшло адлюстраванне ў творчасці.
Вершы Гамолкі з’явіліся на старонках перыядычных выданняў яшчэ падчас вучобы ў школе. Першы апублікавала газета «Піянер Беларусі», затым – ажно два – бабруйская акружная газета «Камуніст». Ужо ў гэтых ранніх творах выявіўся талент пісьменніка – уменне ствараць яркія, запамінальныя вобразы, казаць пра складаныя рэчы простай і зразумелай мовай.
Пасля заканчэння школы Гамолка паступіў на філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, дзе пагрузіўся ў свет літаратуры і мовы. Але правучыўся нядоўга, з другога курса яго прызвалі ў армію, дзе ён прайшоў шлях ад радавога да камандзіра ўзвода.
Пасля службы вярнуўся на родную зямлю. Ён не па чутках ведаў цану мірнага жыцця і імкнуўся ўнесці свой уклад у аднаўленне краіны.
Праз нейкі час паехаў у Мінск, уладкаваўся на працу рэдактарам у Дзяржаўнае выдавецтва Беларусі. Працаваў у журналістыцы, дзе авалодваў майстэрствам слова, вучыўся бачыць за сухімі фактамі жывыя гісторыі, знаходзіць агульную мову з самымі рознымі людзьмі. Гэты вопыт стаў бясцэнным для яго далейшай пісьменніцкай дзейнасці.
З сямідзясятых гадоў Мікола Гамолка звяртаецца да адлюстравання падзей Вялікай Айчыннай вайны. Ён піша аповесць «Дзяўчына ішла па вайне», амаль цалкам заснаваную на рэальных фактах. Поспех у чытача быў вялікі: маладых і сталых лю-дзей узрушыў лёс сямнаццацігадовай дзяўчыны, якой выпала прайсці праз суровыя выпрабаванні.
Подых вайны прысутнічае амаль ва ўсіх далейшых творах пісьменніка – «Лясная крэпасць», «Сокалы-сакаляты», «Партызанскія сёстры». Іх вызначаюць цікавы, выдатна распрацаваны сюжэт, прыгодніцка-рамантычная атмасфера.
Аўтар сам прайшоў праз пекла фронту, бачыў смерць і разбурэнні. Яго ваенныя аповесці і апавяданні – гэта не проста хроніка падзей, а сведчанне відавочцы, прапушчанае праз сэрца і душу.
Варта адзначыць і драматургічны талент Гамолкі. Па яго п’есе «Бітва ў космасе» ў 1963 годзе рэспубліканскі тэатр юнага гледача паставіў спектакль.
Што ж робіць творы Мікалая Гамолкі такімі асаблівымі? Перш за ўсё – глыбокае веданне жыцця, шчырасць і праўдзівасць.
Яшчэ адна адметная рыса яго творчасці – гэта мова. Пісьменнік умела выкарыстоўвае народную гаворку, дыялектызмы, што надае яго творам асаблівую каларытнасць і самабытнасць.
Яго творчасць – своеасаблівы мост паміж мінулым і будучыняй, сувязь паміж пакаленнямі. Гэта ўклад у духоўную спадчыну нашага народа.
Чаму варта прачытаць Міколу Гамолку?
- Актуальнасць тэм: праблемы маральнасці, любові, абавязку, адказнасці перад будучыняй – адвечныя пытанні, якія падымаюцца ў яго творах.
- Рэалістычнасць: яго персанажы – гэта не ідэалізаваныя героі, а звычайныя людзі са слабасцямі і добрымі якасцямі, з якімі лёгка сябе асацыяваць.
- Яркая мова: творы напісаны проста і зразумела, з выкарыстаннем народных выразаў і прымавак.
- Магчымасць асэнсаваць гісто-рыю: чытач убачыць вайну вачыма звычайнага салдата, усвядоміць цану перамогі і важнасць захавання памяці пра герояў.
Самыя цікавыя і важныя навіны шукайце ў нашых сацыяльных сетках: TikTok, Instagram, VK, Одноклассники, Telegram, Facebook, Youtube.
